İNSAN OLMAK SADECE BAYRAMLARA MI ÖZGÜ?

Bayram günleri barış, mutluluk, paylaşım, dostluk ve kardeşlik günleridir... Küskünler barışır, sevenler kavuşur, yanlışlar unutulur, kötülükler affedilir... Yaşamım boyunca kafamı meşgul eder bu konu, anlamaya çalışırım. İnsanın hamurunda olması gereken, yaşamımızın her gününde yaşanması gereken birliktelikler sadece bayram günlerinde mi hatırlanır? İnsan olmak sadece bayramlara mı özgü? Bayramlarımız dışında kalan günlerde dost dostun ayağını kaydırırken, kardeş kardeşi sırtından bıçaklarken, ego savaşlarından insanoğlu yaşamayı unuturken, profesyonellikte herşey mübahtır denilerek en sinsi hallerimizi takınmışken neden insanlıktan çıkıyoruz? Sadece bayramlara özel kıldığımız insanın doğasında olması gereken bu güzel değerlerimizi de bitirmek için el birliğiyle hareket ediyoruz. Sonrası ise, bir günlüğüne de olsa "bayram geldi, hoş geldi" diyerek en kanlı savaşların üzerini örtüp, acıları yok sayıp birbirimize sarıldığımızda önümüzdeki bayrama kadar herşey mübah mı sayılacak? Sadece bayramlarda insan olup, sonrasını unutmak! Kime, neye göre doğru? İşte bu düşüncelerle, her günümüzün, her sanisemizin bayram olmasını temenni ediyorum. İnsan olduğumuzu unutmamak için... İyi bayramlar...