Gol kraliçesi Zelal Baturay: Bütün gollerim babam için

Küçük yaşlardan itibaren erkek çocuklarıyla birlikte sokak aralarında top oynadığını söyleyen Zelal Baturay, "Bir gün yine sokakta top oynarken, oradan geçen hocalarım beni görmüş. Bana, futbol antrenmanlarıma gelip gelemeyeceğimi sordular. Ben de 'Gelirim' dedim. Sonra Diyarbakır'da antrenmanlara gitmeye başladım" diye konuştu.

ERKEK TAKIMIYLA ANTRENMAN

Diyarbakırspor'un altyapısında erkek takımıyla antrenmanlara devam ederken, kadın futbol takımı kurma girişimi başladığını anlatan Zelal Baturay, "Biz hocalarımızla birlikte 2009'da Diyarbakır'da mahalle mahalle, sokak sokak, hatta ev ev dolaştık. Futbol oynayabilecek kızları bulmaya çalıştık. Bulduklarımıza futbol oynamak isteyip istemediklerini sorduk. İlk başta 7 kişiyle antrenmanlara başladık. Daha sonra okullara yaptığımız ziyaretler sonucunda bu sayı 22'ye kadar çıktı. 2011 yılında lisanslarımızı çıkartarak takımımızı oluşturduk" şeklinde konuştu.

2011 yılında Liverpool için seçmeler yapıldığını söyleyen Zelal Baturay, "Seçmelere hakem Ahmet Çakar da gelmişti. 1500 erkek sporcunun katıldığı seçmelerde ben ilk 20 arasına kaldım. Hatta oraya gelen hocalar, 'Keşke imkanımız olsa da seni İstanbul'a götürsek' demişti" dedi.

OKULU BİTİRİP ÖĞRETMEN OLDU

Ailesinin futbol oynamasına ses çıkartmadığını, ancak okulunu bitirmesi gerektiğini sürekli hatırlattıklarını belirten Zelal Baturay, kendisinin üniversiteyi bitirerek beden eğitimi öğretmeni olduğunu söyledi. Milli futbol takımına seçildiği günden itibaren babası Mahmut Baturay'ın kendisine büyük destek verdiğini anlatan Zelal Baturay, babasını geçen yıl 28 Nisan'da kanserden kaybettiğini söyledi.

'TÜM GOLLER BABAM İÇİN'

Zelal Baturay sözlerini şöyle sürdürdü:

"Öyle ki, parka, pikniğe nereye gidersek gidelim yanımızda mutlaka top olurdu. Babam, 'Gel şurada çalışalım' derdi. Benim tüm maçlarıma geldi. Fanatik bir taraftar gibi beni destekledi. Hatta bir maçta hakeme o kadar çok laf söyledi ki, hakem ondan şikayetçi olacağını söyleyerek tribünden çıkarttırmadı. Araya ben girdim, 'Hocam, o benim babam. Maç heyecanıyla olabiliyor bazen' diyerek vazgeçirdim. Sadece maçlarda tribünden taktik vermekle kalmazdı. Eve gelince de maçta yaşadığımız bütün pozisyonları birebir anlatırdı. 'Sen şöyle yaptın, aslında böyle yapmalıydın' derdi. Kötü oynadığım zaman, 'Bugün çok kötü oynadın bu sana yakışmıyor' diye beni uyarırdı. Yaşasaydı, bugün mutlaka burada olurdu. Tribünde bir holigan gibi beni desteklerdi. Attığım bütün goller babam için, annem için. Babamın beni izlediğini, beni gördüğünü biliyorum."