Güleda'nın ailesinin avukatı: O mektup cinayetin tasarlanarak işlendiğinin en temel kanıtı

Isparta Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Fotoğrafçılık Bölümü öğrencisi 19 yaşındaki Güleda Cankel, 19 Kasım 2019'da Muğla'dan gelen eski arkadaşı Zafer Pehlivan tarafından, kaldığı apartta, kabloyla boğulduktan sonra bıçaklanarak öldürüldü. 1'inci Ağır Ceza Mahkemesi'nde yargılanan Zafer Pehlivan, geçen haftaki karar duruşmasında, 'Kasten adam öldürme' suçundan, 'Müebbet hapis" cezasına çarptırıldı. Cezayı az bulan Güleda'nın ailesinin avukatı Muğla Barosu Başkanı Cumhur Uzun, şunları söyledi:

"Isparta Ağır Ceza Mahkemesi, sanığa 'kasten öldürmek' suçundan 'müebbet hapis cezası' verildi. Bu karar kasten öldürme suçundan verilmesi bizim açımızdan eksik bir değerlendirme zira sanık Güleda'yı tasarlayarak öldürmüş. Mahkeme dosyasında sanığın Güleda'yı tasarlayarak öldürmeye ilişkin kuvvetli delillerden bir tanesi sanığın kendi el yazısı ile yazmış olduğu ve Güledayı öldüreceğine dair kendisinide belki öldüreceğine dair notu, mektubu bulunmakta. Sanık, bu mektubu üzerinden çıktığı tarihten üç, dört gün önce yazdığını kendi ifadesinde açıkça ikrar etti. Üç, dört gün önce yazılan ve Güleda'nın öldürüleceğine ilişkin, 'Ben gidiyorum. Gülümü de götürüyorum. Yalnız gitmiyorum' ifadelerinin yer aldığı mektup bu cinayetin tasarlanarak işlendiğinin en temel kanıtlarından bir tanesi oldu. Sanığın çalışmakta olduğu iş yerinden izin alarak Isparta'ya gitmiş olması ve o günlerde orada bulunmayan Güleda'yı bekleyip, geldiğinden sonra da planladığı eylemleri icra etmeye başlamış olması tasarlayarak öldürmenin unsurlarını içermektedir. Bu yönüyle karar itiraz edip, konuyu Bölge Adliye Mahkemesi'ne taşımayı düşünüyoruz."

O MEKTUP DOSYADA

Pehlivan'ın kendi el yazısıyla yazdığı mektupta yer alan bazı ifadeler şöyle; "...Biz gidiyoruz. Daha doğrusu ben giderken gülümü, kelebeğimi de yanımda götürüyorum. Bundan sonra hepiniz için her şey güzel olmayabilir. Ne onunla, ne de onsuz. Ben çok şey yaptım. Çok çabaladım, belki biraz olsun şansım vardır diye. Ama yokmuş. Ne yaparım, nasıl yaparım, nasıl ayakta kalırım diye çok düşündüm. Kelebeğim, gülüm. Sevdiğim kadın. Şimdi bambaşka biri olmuş. Ben dayanamam ki. Dayanamıyorum da. Şimdi gidiyorum ama tek başıma değil. Kelebeğimle, o adı gibi gül kokan, bulutlara kanat çırpacak. Burada olmadı ama orada beraber olacağız. Çünkü onu unutmaktansa unutmadan giderim ama tek başıma değil. Artık gitme vakti..."